ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ;
Η καθημερινή επικαιρότητα είναι γνωστή και θλιβερά επαναλαμβανόμενη.Το κέντρο της πρωτεύουσας κλείνει σχεδόν καθημερινά, επεισόδια μικρής και μεσαίας έντασης μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας ξεσπούν σε σχεδόν εβδομαδιαία βάση, ενώ μια φορά τον χρόνο σχεδόν έχουμε ταραχές μεγάλης κλίμακας με σημαντικές καταστροφές. Οποτε δεν αποκλείουν τις εθνικές οδούς οι αγρότες, κλείνουν τα λιμάνια οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και όποτε ξεκουράζονται αυτοί, αναλαμβάνουν οι ψαράδες.Εχουμε φθάσει στο σημείο πλέον όπου μια μικρή ομάδα ανθρώπων,χωρίς καμία κοινή λογική,να απαγορεύει την είσοδο τουριστών απο κρουζιερόπλοια διασύροντας τη χώρα μας σ'ολόκληρο τον κόσμο. Σχολεία, πανεπιστήμια, υπουργεία (εσχάτως και ξενοδοχεία) καταλαμβάνονται με καταθλιπτική κανονικότητα. Γήπεδα, γειτονιές και ενίοτε κωμοπόλεις γίνονται βορά των χούλιγκαν. Συμμορίες αλλοδαπών μετατρέπουν περιοχές του κέντρου της πρωτεύουσας σε πεδίο μάχης, μέρα μεσημέρι. Το ερώτημα που αναγκάζεται να θέσει κανείς, σχεδόν σε καθημερινή βάση