Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Όταν κατά τύχη έπεσα πάνω σε αυτό το άρθρο στο Διαδίκτυο ομολογω πως ζήλεψα πολύ.Αφενός γιατί είμαι λάτρης των ταξιδιών με μοτοσυκλέτα,αφετέρου διότι μέσα σε αυτή τη γκρίζα πραγματικότητα,υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που με ζήλο και αποφασιστικότητα προσπαθούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους. Τα δε κακεντρεχή σχόλια που ακολουθούσαν το άρθρο δεν με εξέπληξαν,αλλα επιβεβαίωσαν με πανυγηρικό τρόπο αυτό που λέει και ο σοφός λαός.  Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Αλλα σημασία δεν έχει τι λέει ο κάθε ένας. Σημασία έχει ότι το ταξίδι των φίλων απεικονίζει την αστείρευτη ανάγκη του ανθρώπου να γνωρίσει,να μάθει,να εμπλουτίσει της γνώσεις του,μέσα από τις εμπειριες του. Και όπως λέει και το ρητό,o κόσμος μας είναι ένα βιβλίο και όσοι δεν ταξιδεύουν έχουν διαβάσει μόνο 1 σελίδα .  Εύχομαι από καρδιας μέσα απο το blog μου, στους φίλους Ηλία Βροχίδη και Χριστίνα Πεφάνη ένα καλο και πάνω από όλα ασφαλές ταξίδι,και τους περιμένουμε να μας μεταφέρουν τις πολύτιμες εμπειρίες του

Από τον Τάσο (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλο. Όταν πρωτοείδα τη διαφήμιση των Jumbo με την Κατερίνα Στανίση ντυμένη κόκκινη τούρτα – λαμπατέρ πίστας, φρίκαρα. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να με υποψιάσει για την ιδιοφυία των δημιουργών της αλλά εγώ παρέμενα κολλημένος στην πρώτη ανάγνωση. Μια κουβέντα με ένα φίλο (για να μη στο παίζω και ιδιοφυής) μου άνοιξε αμέσως τα μάτια.   Απέναντι στην πιο τίμια καταγραφή της πραγματικότητας μιας χώρας. Πάσχα τσίκνα, παχύσαρκα παιδιά, κοιλαράδες γονείς, πλαστική καρέκλα, σκυλάδικα, χύμα φτηνό κρασί σε πλαστικά μπουκάλια και μαλλί κομμωτηρίου μαζί με φόρεμα τσαντίρι – Μπάκιγχαμ. Κι ένα τελευταίο πλάνο με ένα παλουκωμένο καμένο αρνί πάνω στο οποίο οι διαφημιστές μας εύχονται «Καλό Πάσχα». Είναι genius. Tίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.  Μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό, ολόκληρη η νεοελληνική ασχήμια, μετατρέπεται σε διαφημιστικό όνειρο του Αλμοντοβάρ με επιρροές από τον κοινωνικό ρεαλισμό. Από την πρώτη κι όλας σκηνή, με του