Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Στη γειτονιά μας γίνεται του “κουτρούλη ο γάμος” αλλά εμείς στην Ελλάδα -όχι τόσο στην Κύπρο- είμαστε στην κυριολεξία στον κόσμο μας. Ακόμα βράζουμε στο ζουμί των Μνημονίων, που έχουν δαμάσει την ανάπτυξη στη χώρα, και δεν ασχολούμαστε με τίποτα άλλο. Δεν καταλαβαίνει κανείς, μα κανείς, ότι όσο καιρό η χώρα είναι κάτω από προγράμματα, η κυριαρχία και η ανεξαρτησία της δεν υφίστανται. Αποφασίζουν άλλοι… Πηγή: Το όνειρο του Κουρδικού Κράτους: Όταν ομιλεί ο επικεφαλής της DIA, οι υπόλοιποι σιωπούν…  http://mignatiou.com/2017/05/to-oniro-tou-kourdikou-kratous-otan-omili-o-epikefalis-tis-dia-i-ipolipi-siopoun/

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης αποδομεί τον μύθο για την σχέση Αριστεράς και πολιτισμού,και διαλύει την συστηματική αριστερή προπαγάνδα δεκαετιών. " Πάντα με έβαζαν σε σκέψεις τα γνωστά λόγια του Xατζιδάκι πως «στην Ελλάδα για να κάνεις καριέρα πρέπει να είσαι ή αριστερός ή ομοφυλόφιλος. Εγώ πάντως αριστερός δεν είμαι». Η Αριστερά έχει δώσει μεγάλους καλλιτέχνες. Οπως και η Δεξιά. Οπως και ο χώρος των ανένταχτων ή πολιτικά ηλιθίων που κινήθηκαν σε κάθε είδους άκρα. Πώς έφτασε όμως η Αριστερά να μονοπωλεί τον πολιτισμό; Θα έλεγε κάποιος ότι φταίνε οι ενοχές της Δεξιάς για τον εμφύλιο πόλεμο. Η Αριστερά δεν έχει ενοχές. Λες και σε έναν εμφύλιο η βαρβαρότητα έχει μονοπώλιο. Ανήκω στη γενιά όπου στο σχολείο δεχτήκαμε την αριστερή κατήχηση. Μάθαμε εμμέσως πλην σαφώς ότι οι δεξιοί είναι «συντηρητικοί». Δεν είχαν «ευαισθησίες», γι’ αυτό και δεν υπήρξε κανείς καλλιτέχνης αξιόλογος από αυτούς. Μιλάω για τη δεκαετία του ’80 και του ’90. Εζησα την εφηβεία μου με την Αριστερά να ταυτί