Υπάρχει ένας δρόμος, του Στ. Θεοδωράκη

Υπάρχει ένας δρόμος κοντά σε ένα σχολείο, που κάθε πρωί γίνεται το «έλα να
δεις». Τα λεωφορεία αδυνατούν να στρίψουν, τα αυτοκίνητα που μεταφέρουν μαθητές εγκλωβίζονται, οι μανάδες φωνάζουν, κάποιοι παρατούν όπως-όπως τα αυτοκίνητά τους και τρέχουν με τα παιδιά στο ένα χέρι και την τσάντα στο άλλο να προλάβουν το κουδούνι… Ένας μικρός πόλεμος κάθε πρωί και ο λόγος είναι απλός. Ένα θηριώδες τζιπ βρίσκεται παρκαρισμένο παράνομα στη στροφή αυτού του δρόμου. Το πρώτο πρωινό λεωφορείο που θα φτάσει στη στροφή - αν ο οδηγός του δεν είναι δεξιοτέχνης - μπλοκάρεται και όλοι όσοι ακολουθούν μπλοκάρονται και αυτοί.


Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι κάτι πρέπει να γίνει με αυτόν τον ιδιοκτήτη του τζιπ. Να βρεθεί κάποιος να του πάρει τις πινακίδες. Να γράψει στα τζάμια του «είσαι γάιδαρος». Να του πάρει και το ίδιο το αυτοκίνητο αν μπορεί. Και να τον πετάξει – γιατί όχι; - από το στρώμα που κοιμάται και να τον βγάλει με τα σώβρακα στους δρόμους, να απομακρύνει το αυτοκίνητό του. Και κανείς νομίζω δεν θα διαφωνήσει επί αυτού.

Διαβάστε τώρα την ιστορία αλλιώς: υπάρχει ένας δρόμος … μπλα … μπλα… μπλα… να προλάβουν το κουδούνι … μπλα … μπλα … μπλα … ένα παλιό φιατάκι βρίσκεται παρκαρισμένο παράνομα στη στροφή αυτού του δρόμου. Βγάλτε δηλαδή την τζιπάρα από την στροφή και βάλτε το ταπεινό αυτοκινητάκι ενός μεροκαματιάρη. Η αντίδρασή σας αλλάζει; Φοβάμαι πως ναι. Παίξτε το παιγνίδι με τους φίλους σας. Πείτε τους ότι στην στροφή είναι παρκαρισμένη μια υπουργική μερσεντές και μετρήστε αντιδράσεις (και φάσκελα). Και σε μια άλλη παρέα πείτε ότι στη στροφή είναι παρκαρισμένη μια παλιά μηχανή. Μετρήστε πόσο εύκολα θα βρεθούν δικαιολογίες για τον «μηχανόβιο που ξεχάστηκε».

Εν ολίγοις, χρόνια σε αυτή τη χώρα δικαιολογούμε τις συμπεριφορές ανθρώπων ανάλογα με την εικόνα τους. Το ίδιο κάνουμε με τα κόμματα, τα συνδικάτα, τις συντεχνίες… Δεν κοιτάμε τι κάνουν, αν εμποδίζουν τη στροφή στο σχολείο, αν κάνουν καλό ή κακό στην κοινωνία, αλλά κυρίως κοιτάμε την ταμπέλα που έχουν κρεμάσει στο στήθος τους.
Αν μας αρέσει, τους τα επιτρέπουμε όλα...