Xρωματιστές φανέλες και γιαλαντζί τηλεαστέρες.
Και μέσα σε όλο αυτό το μπάχαλο με τις απεργίες,την ανεργία την τρομοκρατία,και όλα αυτά τα κοινωνικά αδιέξοδα,εκεί που λες,δεν μπορεί,κάτι θα αλλάξει σ αυτό τον τόπο,έρχονται δυο-τρεις ειδήσεις,που σε καθηλώνουν,σε παγώνουν,και λες τελικά...ρε μήπως είμαστε άξιοι τις μοίρας μας; Και για να εξηγούμαι:
1.Κάποιοι οπαδοί,κάνουν γυαλιά-καρφιά το Θέατρο Τέχνης,γιατί...δεν γούσταραν τον τίτλο του έργου,αφού κατά όπως φαίνεται,πρόσβαλε τα δικά τους ποδοσφαιρικά αισθήματα (;)
Λογικό αποτέλεσμα 17 "αθλητικών"εφημερίδων,που σπέρνουν το φανατισμό και τη βία,όταν η Αγγλία των 47 εκατομμυρίων κατοίκων έχει μονο ένα αθλητικό περιοδικό!
2.Υποδοχή εθνικού ήρωα,με τραγούδια,χορούς και μαντινάδες,υποδέχτηκαν το νικητή ενός τήλε-ριάλιτι,στη Κρήτη,ενώ τα κανάλια,τον ακολουθούσαν στο κάθε του βήμα.Ο νεαρός Κρητικός, με τις κάμερες παρά πόδα, σταυροκοπιέται και γονατίζει μπροστά στην πινακίδα που γράφει «Αγία Βαρβάρα» στην είσοδο του χωριού.«Να πάρουμε κάτι από τη δική σου σοφία!!!», του λένε στο «Κους Κους». Νωρίτερα, η μητέρα του Φούκου έχει πει ότι ο γιος της διέκοψε τη φοίτηση στο νυχτερινό σχολείο, όπου είχε γραφτεί, για να παίξει στο «Big Brother». Σοφή απόφαση, όπως λέει η ίδια!.Και μέσα σε όλα αυτά μαθαίνουμε ότι θα είναι ευκολότερο να βρει δουλειά τώρα,με τόση δημοσιότητα!!!
3.Θύελα αντιδράσεων έχει προκαλέσει το ντοκιμαντέρ του ΣΚAI σχετικά με την Ελληνική επανάσταση του ´21.για την δήθεν παραποίηση της ιστορίας μας (δεν ξέρω δεν είμαι ιστορικός) γιατί θεωρούν ότι προσβάλουν τους προγόνους τους.Δε θα μπω στη διαδικασία να εξηγήσω του τι πιστεύω εγώ.Προσπαθώ να ανανεώνω τη γνώση μου μέσα από βιβλία,γραμμένα από έγκυρους Έλληνες και ξένους ιστορικούς.Πάντως είναι περισσότερο από εμφανείς η πλήρης σύγχυση στην ιστορική μας η -αν θέλετε-στην εθνική μας ταυτότητα.
Αυτό που τελικά μένει σε όλους μας είναι μια απίθανη «βαβούρα», ένα τρελό πανηγύρι καυγάδων, ύβρεων κλπ. που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για την κατανόηση των ιστορικών γεγονότων που έλαβαν χωρα.
Φοβούμαι ότι δεν θα σοβαρευτούμε ως χώρα αν δεν λύσουμε αυτό το θεμελιώδες ζήτημα, να μάθουμε δηλαδή να συζητάμε δημοσίως πολιτισμένα, με σοβαρότητα και χωρίς υπερβολές.
Για αυτό το πρωτο καθηκον του πολιτη σε μια δημοκρατια ειναι να ενημερωνεται ενεργα, να αναζητα ο ιδιος τις πηγες και να διαμορφωνει αποψη.
Και τέλος,αν κάποιοι προσβάλλονται αυτά για τα οποια είμαστε υπερήφανοι ως λαός,δεν είμαι καθόλου βέβαιος,αν οι πρόγονοι μας θα ήταν υπερήφανοι για μας
Σε αυτή τη μοίρα, ασυνεννοησίας και γενικευμένης καχυποψίας, έχουν υποκύψει τον τελευταίο καιρό οι Ελληνες πολίτες. Ζαλισμένοι, εν πλήρει συγχύσει, ακούνε λέξεις, ονόματα, που ναι μεν αφορούν μεγάλα ζητήματα, ζωτικής σημασίας για τον συλλογικό και ατομικό βίο, αλλά όλα ξεζουμισμένα πια από νόημα.
-Τι γίνεται με τη Siemens;
-Γιατί κανένα από τα λαμόγια δε πάει φυλακή;
-Τι συμβαίνει στην Κερατέα;
-Τι προβλέπεται επιτέλους για την ανακύκλωση σκουπιδιών;
-Τι συμβαίνει με το μεταναστευτικό;
-Γιατί ακριβώς κάνουν απεργία πείνας οι 240 στο μέγαρο Υπατία;Κάποιοι τους εκμεταλλεύτηκαν.Γιατί και ποιοι είναι αυτοί ;
-Τι ακριβώς ζητούν οι γιατροί;
-Ποια θα είναι η αυριανή μορφή της περίθαλψης;
-Γιατί κλείνουν τα φαρμακεία;
-Γιατί έχουν διαλυθεί οι συγκοινωνίες και μαζί τους ο αστικός βίος;
-Πώς θα συμβάλλει το ακριβό κόμιστρο στη βελτίωση των δημόσιων μεταφορών;
-Γιατί τα διόδια είναι από τα ακριβότερα στην Ευρώπη, χωρίς όμως ανάλογη ποιότητα οδικού δικτύου; -Γιατί ο αναχρονιστικός θεσμός της παιδείας δεν εκσυγχρονίζεται;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι σαν κοινωνία,μείναμε παρα πολύ πίσω, όλα αυτά τα χρόνια.Και οι αλλαγές στις οποιες θα πρέπει να προχωρήσουμε,είναι τεράστιες και βίαιες χωρίς την ίδια στιγμή να γνωρίζουμε που πάμε.Είμαστε μια κοινωνία παγωμένη,σοκαρισμένοι,γεμάτη δυσπιστία,και ανασφάλεια,που καλούμαστε να ξεπεράσουμε τους ιδιους μας τους εαυτούς.Με λίγα λόγια να κάνουμε την υπέρβαση.
Όσο όμως η δημόσια συζήτηση, για θέματα τόσο σοβαρά όσο η υγεία, η ασφάλιση, η παιδεία διεξάγεται σαν υστερικό τοκ-σόου, με ομιλούσες κεφαλές σε παράθυρα χωρίς να γίνεται ένας πραγματικός δημόσιος διάλογος,δεν υπάρχει ελπίδα.
1.Κάποιοι οπαδοί,κάνουν γυαλιά-καρφιά το Θέατρο Τέχνης,γιατί...δεν γούσταραν τον τίτλο του έργου,αφού κατά όπως φαίνεται,πρόσβαλε τα δικά τους ποδοσφαιρικά αισθήματα (;)
Λογικό αποτέλεσμα 17 "αθλητικών"εφημερίδων,που σπέρνουν το φανατισμό και τη βία,όταν η Αγγλία των 47 εκατομμυρίων κατοίκων έχει μονο ένα αθλητικό περιοδικό!
2.Υποδοχή εθνικού ήρωα,με τραγούδια,χορούς και μαντινάδες,υποδέχτηκαν το νικητή ενός τήλε-ριάλιτι,στη Κρήτη,ενώ τα κανάλια,τον ακολουθούσαν στο κάθε του βήμα.Ο νεαρός Κρητικός, με τις κάμερες παρά πόδα, σταυροκοπιέται και γονατίζει μπροστά στην πινακίδα που γράφει «Αγία Βαρβάρα» στην είσοδο του χωριού.«Να πάρουμε κάτι από τη δική σου σοφία!!!», του λένε στο «Κους Κους». Νωρίτερα, η μητέρα του Φούκου έχει πει ότι ο γιος της διέκοψε τη φοίτηση στο νυχτερινό σχολείο, όπου είχε γραφτεί, για να παίξει στο «Big Brother». Σοφή απόφαση, όπως λέει η ίδια!.Και μέσα σε όλα αυτά μαθαίνουμε ότι θα είναι ευκολότερο να βρει δουλειά τώρα,με τόση δημοσιότητα!!!
3.Θύελα αντιδράσεων έχει προκαλέσει το ντοκιμαντέρ του ΣΚAI σχετικά με την Ελληνική επανάσταση του ´21.για την δήθεν παραποίηση της ιστορίας μας (δεν ξέρω δεν είμαι ιστορικός) γιατί θεωρούν ότι προσβάλουν τους προγόνους τους.Δε θα μπω στη διαδικασία να εξηγήσω του τι πιστεύω εγώ.Προσπαθώ να ανανεώνω τη γνώση μου μέσα από βιβλία,γραμμένα από έγκυρους Έλληνες και ξένους ιστορικούς.Πάντως είναι περισσότερο από εμφανείς η πλήρης σύγχυση στην ιστορική μας η -αν θέλετε-στην εθνική μας ταυτότητα.
Αυτό που τελικά μένει σε όλους μας είναι μια απίθανη «βαβούρα», ένα τρελό πανηγύρι καυγάδων, ύβρεων κλπ. που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για την κατανόηση των ιστορικών γεγονότων που έλαβαν χωρα.
Φοβούμαι ότι δεν θα σοβαρευτούμε ως χώρα αν δεν λύσουμε αυτό το θεμελιώδες ζήτημα, να μάθουμε δηλαδή να συζητάμε δημοσίως πολιτισμένα, με σοβαρότητα και χωρίς υπερβολές.
Για αυτό το πρωτο καθηκον του πολιτη σε μια δημοκρατια ειναι να ενημερωνεται ενεργα, να αναζητα ο ιδιος τις πηγες και να διαμορφωνει αποψη.
Και τέλος,αν κάποιοι προσβάλλονται αυτά για τα οποια είμαστε υπερήφανοι ως λαός,δεν είμαι καθόλου βέβαιος,αν οι πρόγονοι μας θα ήταν υπερήφανοι για μας
Σε αυτή τη μοίρα, ασυνεννοησίας και γενικευμένης καχυποψίας, έχουν υποκύψει τον τελευταίο καιρό οι Ελληνες πολίτες. Ζαλισμένοι, εν πλήρει συγχύσει, ακούνε λέξεις, ονόματα, που ναι μεν αφορούν μεγάλα ζητήματα, ζωτικής σημασίας για τον συλλογικό και ατομικό βίο, αλλά όλα ξεζουμισμένα πια από νόημα.
-Τι γίνεται με τη Siemens;
-Γιατί κανένα από τα λαμόγια δε πάει φυλακή;
-Τι συμβαίνει στην Κερατέα;
-Τι προβλέπεται επιτέλους για την ανακύκλωση σκουπιδιών;
-Τι συμβαίνει με το μεταναστευτικό;
-Γιατί ακριβώς κάνουν απεργία πείνας οι 240 στο μέγαρο Υπατία;Κάποιοι τους εκμεταλλεύτηκαν.Γιατί και ποιοι είναι αυτοί ;
-Τι ακριβώς ζητούν οι γιατροί;
-Ποια θα είναι η αυριανή μορφή της περίθαλψης;
-Γιατί κλείνουν τα φαρμακεία;
-Γιατί έχουν διαλυθεί οι συγκοινωνίες και μαζί τους ο αστικός βίος;
-Πώς θα συμβάλλει το ακριβό κόμιστρο στη βελτίωση των δημόσιων μεταφορών;
-Γιατί τα διόδια είναι από τα ακριβότερα στην Ευρώπη, χωρίς όμως ανάλογη ποιότητα οδικού δικτύου; -Γιατί ο αναχρονιστικός θεσμός της παιδείας δεν εκσυγχρονίζεται;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι σαν κοινωνία,μείναμε παρα πολύ πίσω, όλα αυτά τα χρόνια.Και οι αλλαγές στις οποιες θα πρέπει να προχωρήσουμε,είναι τεράστιες και βίαιες χωρίς την ίδια στιγμή να γνωρίζουμε που πάμε.Είμαστε μια κοινωνία παγωμένη,σοκαρισμένοι,γεμάτη δυσπιστία,και ανασφάλεια,που καλούμαστε να ξεπεράσουμε τους ιδιους μας τους εαυτούς.Με λίγα λόγια να κάνουμε την υπέρβαση.
Όσο όμως η δημόσια συζήτηση, για θέματα τόσο σοβαρά όσο η υγεία, η ασφάλιση, η παιδεία διεξάγεται σαν υστερικό τοκ-σόου, με ομιλούσες κεφαλές σε παράθυρα χωρίς να γίνεται ένας πραγματικός δημόσιος διάλογος,δεν υπάρχει ελπίδα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου