ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ...ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΚΑΤΕΡΙΝΑ,ΠΑΥΛΟ,ΝΙΚΟΛΑ

Είναι φορές,που σκέφτομαι,αν υπάρχουν άνθρωποι σήμερα,στο μέγεθος της  προσωπικότητας της Κατερίνας.Σαφώς και υπάρχουν.Μόνο που το ηλίθιο,δημοσιογραφικό,και τηλεοπτικό κατεστημένο,αρκείτε στα ντιρι-ντάχτα,μέρα νύχτα.Πόση αλήθεια βγαίνουν απ τα λόγια σου Κατερίνα!Βρήκα ένα κείμενο απο συνέντευξη που έδωσε η Κατερίνα Γώγου στην εφημερίδα ''Εθνος'' στις 16 Ιανουαρίου του1982:  ''…Στην γη είναι όλα παλιά. Έχουν ειπωθεί όλα. Εκείνο που σώνει τον άνθρωπο σε έναν βαθμό είναι η Τέχνη. Και η Τέχνη γίνεται από μια μικρή κάστα ανθρώπων, είτε “διανοούμενων”, είτε “λαϊκών”, που την καθοδηγεί, την εκφράζει και τελικά την λυμαίνεται, με το πρόσχημα ότι αυτοί είναι που ξέρουν κι όλοι οι άλλοι είναι πρόβατα… Για μένα όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερο έργο τέχνης από τον άνθρωπο που περπατάει ολομόναχος μέσα στον χρόνο, με οδυνηρές συγκρούσεις μέσα του. Πράξη και όνειρο, ατομικό και κοινωνικό, άσπρο και μαύρο. Μου μοιάζει ο άνθρωπος με έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του. Και η Τέχνη σαν άρρωστος και γιατρός μαζί»

Πόσο διαχρονική είσαι σήμερα Κατερίνα! Στην εποχή του εφήμερου,του δήθεν, και της θολοκουλτούρας,που στους ειδεχθείς κριτικούς τέχνης, και που μη μπορώντας οι ίδιοι να κάνουν έργο και με το πρόσχημα της καλοπροαίρετης κριτικής, εξοντώνουν τους πραγματικούς δημιουργούς, που, ακριβώς επειδή είναι δημιουργοί, δεν έχουν πόστο, άρα δυνατότητα για αντίλογο…Για σένα Κατερίνα...και κάθε Κατερίνα,Παύλο,Νικόλα