ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ

Το νέο έτος ξεκίνησε με λιγότερη αισιοδοξία από το προηγούμενο. Τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους η Ελλάδα θα γίνει η πρώτη χώρα της ευρωζώνης που θα υπαχθεί στο άρθρο 104.9 της Συνθήκης του Μάαστριχτ, δηλαδή θα της επιβληθεί αυστηρή δημοσιονομική επιτήρηση. Ως κράτος και ως πολίτες ζούσαμε δεκαετίες τώρα με δανεικά. Δεν ωφελεί η παράθεση δύσπεπτων οικονομικών στοιχείων για να το αντιληφθούμε, είναι πλέον παγκοίνως γνωστό. Το αποτέλεσμα του απερίσκεπτου αυτού υπερδανεισμού θα είναι αργά ή γρήγορα η χρεοκοπία -ή στην πλέον ιδανική περίπτωση, η επιβολή σκληρότατων, πλην απολύτως αναγκαίων, όρων στην άσκηση οικονομικής πολιτικής από την εκάστοτε κυβέρνηση.Στο μέλλον η οποιαδήποτε κυβέρνηση οφείλει -υπό το φως των προβολέων της διεθνούς επιτηρήσεως και ανεξαρτήτως οικονομικής συγκυρίας- να καταρτίζει προϋπολογισμούς με πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα. Ήλθε η ώρα του …λογαριασμού κατά το κοινώς λεγόμενον. Υπεύθυνος ο κορπορατισμός, ο οποίος κυριαρχεί από καταβολής του ελληνικού κράτους και επιτρέπει στις οργανωμένες και φωνασκούσες μειοψηφίες να ματαιώνουν ή να καθυστερούν εγκληματικά κάθε αναγκαία για τον εκσυγχρονισμό της χώρας μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία. Κορπορατισμός είναι το σύστημα στο οποίο η οικονομία ελέγχεται από μικρές, αλλά πανίσχυρες κοινωνικές ομάδες. Όπως εξηγεί ο νομπελίστας οικονομολόγος του πανεπιστημίου Κολούμπια Έντμουντ Φέλπς, οι επιχειρήσεις είναι αναγκασμένες να διαπραγματεύονται μαζί τους και με την ελεγχόμενη από αυτές κυβέρνηση. Τούτο διότι οι μικρές αλλά ισχυρές αυτές μειοψηφίες λόγω της άριστης –και κρατικά χρηματοδοτούμενης- οργάνωσεως την οποία διαθέτουν, διατηρούν σημαντική επιρροή ή και ελέγχουν το πολιτικό σύστημα, χρησιμοποιώντας τους -κατ΄ευφημισμόν ονομαζόμενους- πολιτικούς, ως απλούς μεσίτες για την υπέρ των συντεχνιών αναδιανομή του πλούτου μέσω του φορολογικού συστήματος.

Υπενθυμίζω ότι η τεράστια γραφειοκρατία, η πολυνομία και η ανάγκη συναλλαγής μιας επιχείρησης με ισχυρές κοινωνικές ομάδες καταγράφονται σε όλες τις διεθνείς μελέτες ως οι βασικοί, μαζί με τη διαφθορά, λόγοι που ένας επενδυτής δεν επιθυμεί να επενδύσει τα χρήματά του στην Ελλάδα.

Περαιτέρω, η πανίσχυρη γραφειοκρατία που ταλαιπωρεί και καταστρέφει την επιχειρηματικότητα είναι επίσης απόρροια του κορπορατισμού. Από την πρώτη στιγμή του διορισμού τους οι ανυποψίαστοι υπουργοί απονευρώνονται μέσα στους απρόσωπους μηχανισμούς των υπουργείων τους, τον οποίων ο έλεγχος ανήκει σε πανίσχυρους καρεκλοκένταυρους. Υπουργός της προηγουμένης κυβερνήσεως μου ζήτησε κάποτε φιλικώς τη συμβουλή μου για το πώς θα έπρεπε να διαχειριστεί την κατάσταση στο υπουργείο του. Του συνέστησα να αγνοήσει εντελώς την γραφειοκρατία και τους υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου του και να προωθήσει χωρίς χρονοτριβή –ερήμην αυτών- τις μεταρρυθμίσεις που είχε κατά νουν. Επέστησα δε την προσοχήν του στο ότι οι μεγαλύτεροι πολέμιοι της πολιτικής του θα ευρίσκοντο πρωτίστως στο υπουργείο. Μολονότι κατ΄αρχήν συμφώνησε μαζί μου, αγνόησε -όπως αποδείχθηκε στην πορεία- την συμβουλή μου. Ουδεμία μεταρρύθμιση προώθησε. Σε πρόσφατη συνάντησή μας, με πικρία ομολόγησε το λάθος του, αποδίδοντάς το στο πολιτικό κόστος που τότε έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της απραξίας και όχι υπέρ της δράσης.
Ενόψει της δυσμενούς καταστάσεως το πολιτικό σύστημα οφείλει, έστω την ύστατη ώρα, να λάβει αποστάσεις από τον κορπορατισμό που οδήγησε τη χώρα στην οικονομική και ηθική χρεοκοπία και να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα σαρωτικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θα αντιμετωπίσουν το δημοσιονομικό αδιέξοδο και θα αυξήσουν την παραγωγικότητα. Τέτοιες, αμέσου δράσεως και μακράς ωφελείας μεταρρυθμίσεις πρέπει να είναι:

- Η άμεση περικοπή των κρατικών δαπανών, η οποία μπορεί να επιτευχθεί με την ταχεία κατάργηση των επιδοτήσεων στα συνδικάτα και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και, κυρίως, στα πολιτικά κόμματα, σε μη κυβερνητικές οργανώσεις κοκ., με την κατάργηση των κρατικών διαφημίσεων, την μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων εντός της επομένης διετίας κατά 20% με 25%. Τούτο είναι δυνατόν να επιτευχθεί χωρίς την κατάργηση της μονιμότητος των δημοσίων υπαλλήλων, με μόνη την κατάργηση των περιττών οργανισμών και λοιπών αχρήστων φορέων του δημοσίου τομέα που θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάργηση των οργανικών θέσεων αυτών.

- Η κατάργηση όλων των υπέρ τρίτων επιβαρύνσεων, αμέσων η εμμέσων, όπως είναι οι υποχρεωτικές παραστάσεις δικηγόρων στην υπογραφή των συμβολαίων, των συμβολαιογράφων στα εταιρικά συμβόλαια, των ελαχίστων υποχρετικών αμοιβών των πολιτικών μηχανικών, των νομαρχιακών ελεγκτών, των δημοσιογράφων κοκ.

- Η απελευθέρωση όλων των επαγγελμάτων και η αντικατάσταση των κρατικών αδειών με πιστοποιήσεις, συνακόλουθα η μεταφορά του φορολογικού ελέγχου στους ορκωτούς λογιστές/ελεγκτές. Οι εταιρείες ορκωτών ελεγκτών θα ελέγχονται και θα πιστοποιούνται για την αρτιότητά τους από την Εφορία.

- Η κατάργηση των ανούσιων και ατέρμονων γραφειοκρατικών διαδικασιών για την αδειοδότηση και λειτουργία των επιχειρήσεων και η απλοποίηση του φορολογικού συστήματος ώστε να περιορισθεί το υπέρογκο κόστος που δημιουργεί η τήρηση των χιλιάδων αδίκων και τυπολατρικών διατάξεων του φορολογικού συστήματος.

- ο περιορισμός των βουλευτών σε διακόσιους και των υπουργείων σε μονοψήφιο αριθμό.

- η μείωση του αριθμού των “πανεπιστημίων”, τα οποία αισίως υπερβαίνουν τα σαράντα.

Σε κάθε οικονομική κρίση μπορεί κανείς να αναζητήσει ευκαιρίες για μια νέα αρχή. Η παρακμή και η στασιμότητα μπορεί να μετεξελιχθούν σε δημιουργική αφύπνιση, αν βεβαίως υπάρχει και η απαραίτητη πολιτική βούληση για αντίσταση στους κεφαλαιοκράτες του “συντεχνιακού καπιταλισμού”.

Άρθρο του Τάσου Αβραντίνη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εστία» στις 5/01/2010.